Najbardziej rozpowszechnionym systemem ogrzewania wo­dnego mniejszych obiektów szklarniowych jest tzw. system gra­witacyjny, polegający na zasadzie samoczynnej cyrkulacji wody przy wykorzystaniu różnicy w ciężarze właściwym wody w za­leżności od jej temperatury. System ten ma opinię niezawodne go w eksploatacji, a konstrukcja instalacji jest bardzo prosta, ma on jednak wiele wad:

1. Wymaga zagłębionej kotłowni, gdyż im większa jest róż­nica między poziomem kotła a grzejnikami w szklarni, tym szybciej krąży woda. Koszt budowy zagłębionej kotłowni jest znacznie wyższy niż kotłowni napowierzchniowej, a jeżeli po­ziom wód gruntowych jest wysoki, to budowa zagłębionej kotłowni jest często zbyt kosztowna.

2. Wielkość obiektu szklarniowego ogrzewanego systemem grawitacyjnym jest bardzo ograniczona, gdyż do sprawnego działania systemu niezbędny jest duży spadek przewodów zasi­lających i powrotnych. Długość szklarni nie powinna przekra­czać 30 m.

3. Koszt wykonania jest wysoki w porównaniu z innymi sy­stemami, ponieważ rury grzejne w szklarni oraz przewody zasi­lające i powrotne muszą mieć duże średnice, aby umożliwić dobre krążenie wody między grzejnikami w szklarniach a ko­tłem.